حضور فیات دوکاتو در هجدهمین نمایشگاه حمل و نقل، عمران و خدمات شهری، شهر هوشمند، مدیریت جامع شهری، ماشین‌آلات و صنایع وابسته

هجدهمین نمایشگاه حمل و نقل، عمران و خدمات شهری، شهر هوشمند، مدیریت جامع شهری، ماشین‌آلات و صنایع وابسته از تاریخ ۲۷ تا ۳۰ مهرماه ۱۴۰۱ در مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب تهران برگزار شد و علاقمه‌مندان از ساعت ۱۰ الی ۱۷ امکان بازدید ار آخرین دستاوردهای شرکت‌های حاضر و صنعتگران حوزه خدمات شهری را داشتند. شهرداری تهران و سازمان توسعه تجارت از حامیان این رویداد بودند.

یکی از حاضرین در این رویداد، معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران بود که با نمایش خودروهای مختلفی از جمله فیات دوکاتوی جدید متعلق به سامانه جانبازان و معلولان (از زیرمجموعه‌های شرکت واحد اتوبوسرانی) در سالن آ۵ حضور یافته بودند. این محصول طی قراردادی اختصاصی میان پارسیان موتور و شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به‌منظور تولید و تجهیز ون فیات دوکاتو جهت خدمات‌رسانی به جامعه هدف جانبازان و معلولان عزیز منعقد و به سرانجام رسیده است.

علاوه بر معرفی فیات دوکاتو، خودروهایی خاطره انگیز همچون مینی‌بوس و اتوبوس‌های قدیمی تحت اختیار شرکت واحد اتوبوسرانی نیز در این غرفه به نمایش درآمده بودند که خاطرات زیادی را در اذهان عمومی زنده می‌کردند.

اتوبوس مرسدس بنز O321H تولید سال ۱۳۳۶ محصول کارخانه دایملر یکی از این محصولات تاریخی بود. این خودرو با سوخت دیزل و ظرفیت مسافر ۱+۲۹ طراحی و تولید می‌شد. قوای محرکه این اتوبوس توانی معادل ۱۲۶ اسب بخار تولید می‌کند.

محصول دیگر اتوبوس مرسدس بنز O3500 تولید سال ۱۳۲۹ محصول کارخانه دایملر-بنز است. این خودرو با سوخت گازوئیل و ظرفیت مسافر ۱+۲۶ طراحی و تولید می‌شد. موتور این خودرو ۹۰ اسب بخار توان حرکتی تولید می‌کند.

اما خودرو جذاب دیگر اتوبوسی با نام هاروستر اسکول باس بود که محصول کارخانه اینترنشنال آمریکاست. این اتوبوس با سوخت بنزین کار می‌کرده و در سال ۱۳۴۷ به تولید رسیده است. ظرفیت مسافر آن ۱+۲۸ سرنشین بوده و قوای محرکه آن نیز قادر به تولید ۱۳۰ اسب بخار قدرت بوده است.

همچنین در کنار این محصولات تاریخی، سه خودروی سواری سبک نیز بعنوان تاکسی شهری از تاریخ دیرینه تاکسیرانی شهر تهران به نمایشگاه آمده بودند.

آستین آ۳۰ (AUSTIN A30)

استون مارتین شرکت خودروساز بریتانیایی است که در زمینه مهندسی، طراحی و ساخت خودروهای اسپرت فعالیت می‌کند. این شرکت در سال ۱۹۱۳ توسط رابرت بمفورد و لیونل مارتین در شهر لندن تاسیس شد. آستین آ۳۰ (Austin A30) خودرویی است که در سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۶ تولید شد و در دسته‌بندی خودروهای کامپکت قرار داشت و مدل سدان آن با کاربری تاکسی به ایران وارد شد. این خودرو که در سال ۱۳۳۴ شمسی در شهر تهران به عنوان تاکسی فعالیت داشت با رنگ مشکی و سقف سفید تا پایان دهه ۳۰ به عنوان تاکسی در خیابان‌های تهران به سرویس‌دهی مشغول بود.

طول این خودرو ۳۴۶۷ میلیمتر، عرض آن ۱۳۹۷، موتور آن ۸۰۳ سی‌سی و سیستم جعبه دنده آن بصورت دستی است. این نمونه یکی از خودروهای یادشده است که در شرایط نسبتا خوبی نگهداری و در تاریخ ۱۳۷۳/۰۳/۱۱ از خانم صدیقه طاهریان و به نام سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران منتقل شده است.

مرسرس بنز دبیلو۱۱۰ (W 110)

در دهه ۴۰ شمسی مرسدس بنز تایپ دبیلو ۱۱۰ به کشورمان وارد شد و مورد استقبال خوبی قرار گرفت. با این وجود که مدل‌های قبل از ۱۹۰ در ایران نیز در ناوگان تاکسیرانی مشغول به کار بودند، این بار مرسدس W110 به سیستم ناوگان حمل و نقل عمومی اضافه شد. مرسدس بنز W110 با یک پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری با کد M121 بنزین‌سوز با توان ۶۰ اسب بخار و یک پیشرانه کوچکتر برای مدل پایه با حجم ۱.۹ لیتر ارائه گردید که بدلیل حجم این پیشرانه و سنت نام‌گذاری مرسدس برای محصولات خود، این محصول با نام ۱۹۰ و ۲۰۰ ارائه و شناخته شدند. W110با طیف گسترده‌ای از پیشرانه‌های بنزین‌سوز و دیزلی و با کدهایی همچون ۱۸۰، D180، ۱۹۰، ۲۰۰، D190 و D200 به تولید رسیدند.

هیلمن هانتر یا آرو (ARROW)

هیلمن هانتر یا آرو به معنی پیکان، یک خودروی انگلیسی است که در انگلستان و بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۹ به مدت ۱۳ سال تولید شد. هیلمن هانتر در شرکت تالبوت که زیرمجموعه کارخانجات روتس در ریتون و سپس در لین‌وود انگلستان ساخته شد و در ایران با نام پیکان تولید می‌شد که در سال ۱۹۷۹ تمام حق و حقوق تولید این خودرو به ایران فروخته شد. در ابتدا یعنی در همان سال‌های ۱۳۲۵ و ۱۳۲۶ تنوع تاکسی‌ها بسیار بالا بود و همچنین در آن زمان افراد می‌توانستند به عنوان راننده تاکسی ثبت‌نام کنند و خودروی خود را به تاکسی تبدیل کنند. در سال ۱۳۴۷ سازمان تاکسیرانی تصمیم گرفت که از خودروهای یکسان در تاکسیرانی استفاده کند. از آن‌جایی که ارزان‌ بودن یکی از نکاتی است که در تمام تاریخچه تاکسی در ایران به چشم می‌خورد، برای یکسان‌سازی خودروهای تاکسی، از پیکان که در آن زمان مهمترین و بهترین خودروی ساخت داخل بود استفاده شد و به این ترتیب پیکان به یکی از پرتعدادترین خودروهای سطح شهر تبدیل شد.این موضوع تا دهه ۱۳۷۰ هم ادامه داشت و در اواخر دهه ۷۰ خودروهای دیگری نیز وارد عرصه تاکسیرانی در ایران شدند.